ekşi itiraf

• yirmi üç yıldır buralarda tuş tıngırdatırım, bi kez yazmayı düşünmemiştim. itiraf kolay iş değil.
  
  dün nereden estiyse atlantik aradı. mail temizliği yaparken eski yazışmalarımızı filan görmüş hüzünlenmiş. çok şeyi unutmuş. konuştukça bişeyler hatırladık karşılıklı. neden sonra "o da bi şey mi" diye başladım.
  
  al sana unutkanlık sözlük: geçenlerde biri oylamış arap kadri başlığında yazdığımı. beni sözlüğe getiren insanmış. valla hatırlamıyorum sözlük.
  
  atlantiğe de anlattım. çeyrek asırlık sözlükçüler olarak durumumuz vahim.
  
  hayır çeyrek asıra varmadan müthiş bi unutkanlığım vardı, onu da anlatayım da, itiraf tam olsun:
  
  sene 2007, çalıştığım yerde gençten kafası zehir gibi çalışan arif diye bi genç var. neyse onunla bir iddiadır tutuşturduk. konu dandanakan... ben diyorum 1042, o diyor 1040.... neden sonra çocuk açmış ekşi sözlüğü, bak burda da 1040 yazıyor diyor. dedim kimmiş o dangalak. anaaa bi baktık o dangalak benmişim...
  
  yani sözlük, unutuyoruz...
  
  bazen sözlüğü unutmamak için not defteri gibi kullanıyoruz. ama o notu da anlamlandıramıyoruz. mesela ben eskiden kafamın şifresiyle yazıyormuşum, kafadaki şifre gitmiş... kendi yazdıklarımı anlayamıyorum. bi de millete kızıyordum anlamadıkları şeyleri kötü diye nitelendiriyorlar diye.
  
  kötü değil de, garip işte...
  
  aldın mı itirafını